Często zadawane pytania

Rodzic zna swoje dziecko najlepiej. Jeśli pojawiają się jakiekolwiek wątpliwości, niepokojące sygnały lub opóźnienia rozwoju mowy, warto zaczerpnąć fachowej porady. Wczesna diagnoza problemu skraca czas trwania terapii logopedycznej. Zbagatelizowanie takiej sytuacji może skutkować nawarstwieniem się problemów oraz koniecznością włożenia większego wkładu w terapię.

Pomiędzy drugim, a trzecim rokiem życia dziecka następuje tak zwany rozkwit mowy. Słownik, którym posługuje się maluch jest coraz bardziej rozbudowany. Dziecko zaczyna rozumieć bardziej złożone komunikaty i tworzyć wypowiedzi zdaniowe. Jeśli trzylatek nie mówi, bądź używa jedynie kilku prostych sylab lub wyrazów, powinien to być sygnał dla rodzica. Często jest tak, że rodzic słyszy od lekarza pediatry, że nie ma się czym przejmować, gdyż każde dziecko podąża własnym tokiem rozwojowym. Tak to prawda, każde dziecko jest inne. Pomimo tego, warto wykonać specjalistyczne badania (badanie słuchu, psychologiczne, neurologiczne), a nie czekać aż problem się nawarstwi.

Wywiad logopedyczny to istotny element diagnozy. Logopeda zadaje rodzicowi kilka pytań odnośnie dotychczasowego przebiegu rozwoju psychoruchowego oraz nabywania kompetencji językowej dziecka. Pytania mogą także dotyczyć okresu prenatalnego oraz okołoporodowego, przebytych chorób, zażywanych środków farmaceutycznych, sytuacji rodzinnej oraz przebiegu rozwoju emocjonalnego małego pacjenta. Czasami pytania mogą wydać się rodzicowi niewygodne. Proszę jednak uwierzyć, że są one zadawane w dobrej wierze, a odpowiedzi rodzica bardzo często nakierowują logopedę, który dzięki nim stawia trafną diagnozę.

Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Są jednak pewne wytyczne, które mogą zadecydować o długości trwania terapii. Wiadomo, że im starsze dziecko, tym dłużej utrwalane nieprawidłowe nawyki. Interwencję logopedyczną najlepiej podjąć w momencie wystąpienia niepokojących sygnałów. Kolejnym aspektem są spotkania z logopedą, które nie powinny odbywać się raz w miesiącu, lecz przynajmniej raz w tygodniu. Poza zajęciami istotna jest konsekwentna praca w domu, dzięki której utrwalane są nowe, prawidłowe nawyki. Należy pamiętać także o możliwościach rozwojowych dziecka, które u każdego są inne. Dlatego właśnie mówi się, że czas terapii to kwestia indywidualna.

W przypadku niemowląt i dzieci do drugiego roku życia polecam skonsultować się z osobą zajmującą się wczesną interwencją logopedyczną. Dziecko dwuletnie rozumie dużo więcej słów niż jest w stanie wypowiedzieć. Pojawiają się samogłoski oraz niektóre spółgłoski – m, p, b, t, d, n, ł, ś. Między drugim, a trzecim rokiem dziecko wzbogaca wypowiedzi o kolejne wyrazy, buduje proste zdania, a ponadto dysponuje dodatkowymi głoskami – k, g, l. Między trzecim, a czwartym rokiem życia mowa staje się płynniejsza, pojawiają się głoski s, z, c, dz, a trudne wyrazy zastępowane są prostszymi np. rak – lak. Okres między czwartym, a piątym rokiem to początek stosowania reguł gramatycznych oraz realizacji szeregu szumiącego. Między piątym, a szóstym dziecko rozumie złożone polecenia, orientuje się w przestrzeni. W wieku sześciu, siedmiu lat realizuje prawidłowo wszystkie głoski języka polskiego w tym najtrudniejszą głoskę “r”.